ΑΠΕΡΙΣΚΕΠΤΩΣ ΕΥΕΛΠΙΔΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ

Είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο πως άπασες οι προτάσεις για την συμβίωση των ανθρώπων μέσα σε ομάδες, αναλυμένες και δοσμένες ως πολιτικές θεωρίες, τράκαραν πάντα στην ίδια την φύση του ανθρώπου.

Σε απλά ελληνικά και εντελώς χοντροκομμένα μην περιμένεις ποτέ σε μια κοινωνία που ο καθείς περιμένει απλά να πεθάνει ο γάιδαρος του γείτονα να μπορέσει ποτέ να δει παραπέρα και να καταστεί εφικτό ο κάθε πολίτης-μέλος της να επιλέξει κάτι άλλο έκτος από το σύστημα αυτό που του δίνει ελπίδες να έχει κολλητό τον άρχοντα ή τον εξουσιαστή του.

Ο άρχοντας ή ο εξουσιαστής, μπορεί άλλοτε να λειτουργεί αυτόνομα και για λογαριασμό του κι άλλοτε ως ενδιάμεσος κάποιου θεού, κάποιου πλανητικού νταβατζή, κάποιας δήθεν ευρωπαϊκής συντεχνίας.

Ο πολίτης από την άλλη ως δύσμοιρος, ανάπηρος, συμπλεγματικός ανθρωπάκος δέχεται συνεχώς μηνύματα, γαλουχείται δηλαδή και επιβραβεύεται κάθε φορά που δηλώνει υποτέλεια στον από πάνω του και ολοκληρώνει λέξη -λέξη το ξόρκι που θα τον βοηθήσει να καταστήσει τον γάιδαρο του γείτονα του παρελθόν.

Ο σύγχρονος καταναλωτικός, καπιταλιστικός, δυτικός, -όπως θέλετε πέστε τον- τρόπος του βίου μας είναι το προϊόν - μεγαλούργημα της παραπάνω κατάστασης προγραμματισμένος έτσι ώστε εκτός από το να λειτουργεί ως αποτέλεσμα αυτής να έχει και ρόλο πολλαπλασιαστικό και χαρακτήρα εξελικτικό, διαιωνίζοντας και προωθώντας την κατάσταση αυτή και στις επόμενες γενιές δημιουργώντας παράλληλα τα απαραίτητα ισχυρά αντιβιοτικά απέναντι σε αντιστάσεις που δύνανται να προκύψουν.

Παραδειγματικά αναφέρω ένα βασικό αντιβιοτικό που προσφάτως ανακαλύφθηκε από το ίδιο το σύστημα και δεν είναι άλλο από διάφορες οργανώσεις - πρωτοβουλίες οι οποίες λειτουργούν ως προγραμματισμένες επαναστάσεις και αναχώματα για την πιο ουσιαστική παρέμβαση και αλλαγή στα πράγματα.

Πιο συγκεκριμένα. Υπάρχουν άνθρωποι με περιβαλλοντικές ανησυχίες, που βάζουν την ποιότητα των όσων μας περιβάλλουν και όσων καταναλώνουμε πάνω από κάθε συμφέρον. Αυτούς λοιπόν το σύστημα δεν τους θέλει μέσα στα κόμματα-φορείς να βρίσκονται εκεί και να δραστηριοποιούνται διότι το κόμμα έχει την πλέον άμεση πρόσβαση στις αποφάσεις και στην άσκηση της εξουσίας. Το κόμμα για να επιβιώσει πρέπει να μην τα χαλάσει με τους εκδότες και τα κανάλια. Οι εκδότες και τα κανάλια με την σειρά τους δεν τα κονομάνε από μένα που βλέπω το πρόγραμμα τους τζάμπα ή δίνω ένα ευρώ για την εφημερίδα. Διαφημίζουν προϊόντα εταιρειών. Οι συσχετισμοί από δω και πέρα είναι εύκολοι ας μην αναλωθούμε σε παραπέρα ανάλυση.

Παίρνουμε λοιπόν αυτούς που δικαίως ανησυχούν για το περιβάλλον και τους χρηματοδοτούμε την ΜΚΟ να παίζουν και να μας ενοχλούν μόνον ως εκεί που δεν αλλάζει κάτι και χαλάει την πιάτσα. Αλλά προς Θεού ! ¨Όχι στα κόμματα, όχι εκεί που παίζεται το παιχνίδι.

Το κόμμα να είναι το κομμάτι της δικής μας συντεχνίας από το όλον της κοινωνίας. Να είναι η δική μας ελεγχόμενη στρατιά από επαγγελματίες αναξιοπαθούντες που θα τους συν-στρατεύουμε σε κάθε εκλογική αναμέτρηση τάζοντας τους για όραμα τα αυτονόητα. Μιλώντας τους ακόμη, μετά από τριάντα τόσα χρόνια μεταπολιτευτικής διακυβέρνησης (την επιφύλαξη μου για τον όρο δημοκρατία θα την αναλύσουμε σε άλλο άρθρο) για υγεία, παιδεία και κράτος της προκοπής.

Και όσο αυτή την στρατιά θα την ταΐζουμε περιττώματα από όλες τις μεριές για να της κρατάμε τον νου και την ψυχή εκμαυλισμένα, όσο θα υποτιμούμε κάθε προσπάθεια αντίστασης χαρακτηρίζοντας και προσδιορίζοντας την στα μάτια της κοινής-κοινότατης γνώμης από γραφική ως επικίνδυνη, τόσο το παιχνίδι θα παίζεται με τους όρους της συντεχνίας.

Το Σοσιαλιστικό Κίνημα λοιπόν (δεν γράφω Πασοκ για να υπενθυμίζω τον ορισμό στο ακρωνύμιο) καταθέτει με την κατοχύρωση της Συμμετοχικής Δημοκρατίας (το ψηφίσατε κύριοι) την υπερβατική αυτή λύση που χρειάζεται το τελματωμένο πολιτικό και κοινωνικό μας σκηνικό.

Με την αποκεντρωμένη διακυβέρνηση της χώρας, την ισχυροποίηση των Δήμων χωρίς διοικητική και οικονομική εξάρτηση από το κεντρικό κράτος, με πολίτες κυρίαρχους και μετέχοντες στην διαχείριση του ίδιου του του βίου και πλούτου.

Η υπέρβαση αυτή προϋποθέτει πολίτες που θα μπορούν αυτόνομα, ισότιμα και αλληλέγγυα να καταθέτουν τον χρόνο, τις γνώσεις και τις απόψεις τους όχι σε ένα απλουστευμένο και γενικό ιδεολογικό αχταρμά αλλά σε μια συγκεκριμένη πρακτική με άμεσες αποφάσεις και αποτελέσματα χωρίς την αναγκαία ως τώρα δήλωση υποτέλειας στον πάσα ένα banjee jumper εξουσιαστή, στην κάθε βόρειοελλαδίτικη συμμορία που με τα λεφτά που σκορπάνε σε «πολιτιστικές» παρτούζες, χρηματιστηριακές συναλλαγές, και δομημένα ομόλογα εμείς εδώ θα είχαμε τελειώσει 42 μαρίνες, 60 σχολεία, και 27 νοσοκομεία και θα μας έμεναν και λεφτά να μην ξέρουμε τι να τα κάνουμε.

Αυτή η υπερβατική πρόταση λοιπόν για την διοίκηση και διακυβέρνηση του τόπου έχει κατατεθεί από το 2004 . Όμως, όπως κάθε πρωτοπόρα και καινοτόμα πρόταση έτσι και αυτή γίνεται αντικείμενο χλευασμού, κατηγοριών με επακολουθούσες τις προσπάθειες αποδιοργάνωσης.

Στους ως τώρα ενασχολούμενους με το Σοσιαλιστικό κίνημα, (γνήσια τέκνα της 20ετούς κυριαρχίας στον εξουσιαστικό μηχανισμό οι περισσότεροι), δεν συμφέρει, δεν θέλουν και δεν μπορούν λόγω εγκεφαλικού, ιδεολογικού, πολιτικού και προσωπικού αναστήματος να κατανοήσουν πως όταν αυτή είναι η πρόταση πρέπει και να την στηρίζουν και να την υιοθετούν και να την εμπλουτίζουν πρωτίστως μέσα στο ίδιο τους το κίνημα και τις λειτουργίες του.

Με μόνιμη πλέον την παρανοϊκή καραμέλα της σύγκρισης Ανδρέα Γιώργου μη λαμβάνοντας υπόψη τις βασικές αλλαγές στον χρόνο, στα δεδομένα, στην εν γένει πραγματικότητα, δημιουργούν από μόνοι τους ένα πεδίο αυτοαναίρεσης και αυτοκατάργησης των όσων εκφράζει ως άποψη και ως λύση το κίνημα σήμερα.

Στις εποχές της δόξας του Ανδρέα κόβονταν τα κεφάλια και τα νήπια από κάτω χειροκροτούσαν& «καλά έκανε ο αρχηγός»...... τώρα, παραμερίζεται ο ........ Κουλούρης και η δημοκρατικότητα του Γιώργου αφήνει φωνές να τον κράζουν ως την μέγιστη ξαστοχιά και την τραγικότερη απώλεια.

Δεν κατανοούν πως το Σοσιαλιστικό Κίνημα πλέον κρατάει τις αρχές του και το πάει αλλιώς. Πως θα ήταν πανεύκολο με 3 κινήσεις και με ένα καλοπληρωμένο team επικοινωνιολόγων να γίνει ο αρχηγός μας από Γιωργάκης - Γιώργαρος όπως και κάποιος έγινε από δάμαλος- ηγέτης. Να διατηρηθούν οι παρατρεχάμενοι, οι έχοντες και οι κατέχοντες να τρίξουμε και κάνα δόντι και να περιμένουμε την νομοτελειακά επερχόμενη φθορά την φιλελεύθερης παράταξης μπας και ξαναπάρουμε εξουσία. Το τι θα την κάνουμε δεν νοιάζει κανένα.

Το ότι για πρώτη φορά πολιτικό ύφος, ήθος και πρακτικές αρχηγού βρίσκονται σε πλήρη αρμονία με τον χώρο και τις αρχές που εκφράζει το κίνημα δεν λέει τίποτα σε κανένα επιτέλους ;

Ως πότε νέα γενιά, νέες ιδέες, οράματα και πρακτικές θα είναι έρμαια σε πανελλαδικό και τοπικό επίπεδο των ετερόφωτων (ναι η λάμψη του Ανδρέα στην τότε κοινωνία ως κάτω έφτανε) στελεχών που στο κάτω το 99% από αυτούς χρωστάει την κοινωνική, οικονομική, προσωπική του ανέλκυση και ανάδειξη στο Πασοκ .

Θα με πει κάποιος βλάσφημο, αχάριστο δεν ξέρω εγώ τι...... καλοδεχούμενος. Να μου πει όμως πρώτα ποια τα χαΐρια τους μέσα στην συλλογικότητα του κινήματος.

Να μου εξηγήσουν πως γίνεται ένα Σοσιαλιστικό Κίνημα που ασκεί εξουσία σε όλα τα επίπεδα επί 20 συναπτά έτη να βρίσκεται σε αυτό το ποσοστό αποδοχής από την κοινωνία& από τον πολύ Σοσιαλισμό ; Τι έγινε ; Βαρέθηκε ο έλληνας από την καλοπέραση και είπε να ξαναζωστεί στο σβέρκο του την Δεξιά έτσι για αλλαγή ;

Βρέθηκε εσάς και την απληστία σας, την μικρότητα και την ανάγκη για λεζάντα. Που μέχρι και στις παρυφές ενός συνεδρίου με τόση βαρύτητα ασχολείστε μέχρι με τον αν μπήκατε στην λίστα για ψώνια που έκανε η καθαρίστρια της νομαρχιακής σας. Λες και αυτό το έρμο το Πασοκ από τις βουλευτικές εκλογές μέχρι μια εκδρομή να οργανώνει πρέπει να περιλαμβάνει 15 άτομα τα ίδια σε κάθε νομό.

Λες και αν θέλετε να προσφέρετε έργο, να τοποθετηθείτε και να δουλέψετε για να ανέβουν προτάσεις ουσίας στο συνέδριο είναι κλειστές οι πόρτες.

Δεν καταλαβαίνετε πως το στοίχημα είναι αντί των 92 ατόμων στα Νότια Δωδεκάνησα να εμπλακούν δεκαπλάσια άτομα να γίνει πανηγύρι απόψεων για ένα καλύτερο αύριο χωρίς να τους ορίσει κανείς.

Το έχω ξαναγράψει, το έχω ξαναπεί «ΑΠΕΡΙΣΚΕΠΤΩΣ ΕΥΕΛΠΙΔΕΣ» να συνταχθούμε άπαντες ακόμη και άνθρωποι έξω από το χώρο και να καταθέσουμε προτάσεις σε ένα κίνημα που αύριο μπορεί να είναι κυβέρνηση. Κανείς δεν περισσεύει. Αυτό-αποκλείονται και είναι απέναντι μας μόνο οι μηχανισμοί, οι φατρίες και τα απολειφάδια προσωπικών φιλοδοξιών.

Όποιος δεν κατανοεί πως στην συμμετοχική δημοκρατία ξεκινάς από τοπικό επίπεδο εσύ την προσφορά σου και τον αγώνα σου μέσα από την συντροφικότητα, την συν-ζήτηση, και όλα τα σε συν- μακριά από παιδαριώδη συναισθήματα και ηττοπαθή σχόλια του τύπου «δεν αλλάζει τίποτα» τότε στο Νέο Πασοκ, την ύπαρξη του οποίου επικυρώσαμε προς πείσμα των νηπιακών πολιτικών υπάρξεων στις 11/11, δεν υπάρχει χώρος.

Όσοι θέλουν πατερούληδες να τους τραβάν τα αυτιά και να τους θέτουν οράματα και προγράμματα στο πιάτο έχει και κόμμα Σαρκοζί και κόμμα Λεπέν η Ελλάδα. Εκεί το «μετέχω στα κοινά» είναι εύκολη υπόθεση, λεφτά χρειάζονται μόνο αλλά η απόσβεση είναι γρήγορη.

Σαν κατακλείδα άσχετη&πλήν όμως σχετική μια απάντηση σε ένα φίλο που με αποτρέπει από το να παρακολουθήσω τον Περικλή Κοροβέση που καλεί ο φίλος Λευτέρης στο βιβλιοπωλείο του στην Ρόδο, μην τυχόν παρεξηγηθεί λέει κανένας στο κόμμα και το δουν στραβά.......είναι λέει εν ενεργεία βουλευτής του Σύριζα ο Περικλής.......εγώ πάλι λέω πως είναι εν ενεργεία σκεπτόμενος άνθρωπος και προτιμώ να βρίσκομαι σε ένα χώρο με κάποιον που έχει φάει ξύλο επί δικτατορίας παρά με κάποιους που φάγανε φράγκα επί σοσιαλισμού.

Υπάρχουν άνθρωποι που ανεξάρτητα από κόμμα και απόψεις πιστεύουν πως η γη ακόμα γυρίζει, και αν κάποιοι πεισματικά την κρατάνε στάσιμη αυτοί επιμένουν να της δίνουν σπρωξιές. Κι όπως κάποιοι συναναστρέφονται και συνασπίζονται με γνώμονα την τσέπη και την βολή τους έτσι ακριβώς υπάρχουν και κάποιοι που ο καθένας από το μετερίζι του και την επιλογή του μπορεί και κοιτά τον άλλο στα μάτια και του λέει ψιθυριστά, σχεδόν μυστικά, στο αυτί σαν παράνομος..... «Ναι ρε φίλε και όμως γυρίζει.....»



Θόδωρος Καραγιάννης

Δημοσιευθηκε στην εφημερίδα "Δημοκρατική της Ρόδου" 15/01/2008

www.saita.pblogs.gr