Ικάρου οιμωγή.

Της πόρνης οι εραστές
Ευδιάθετοι, ευτυχείς και χορτασμένοι.
Όσο για με, τα χέρια μου έχω τσακίσει
Που αγκάλιασα τα σύννεφα.

Είδα τ’α ασύγκριτα τ’ αστέρια
Που τ’ ουρανού φλογίζουνε τα βάθη.
Και τα καμένα μου τα μάτια
Μόνο σε ηλίων μνήμες προσβλέπουν.

Του διαστήματος μάταια θέλησα
‘Η το τέλος να βρω, ή τη μέση,
Μα ποιός ξέρει ποιό μάτι φωτιάς
Τη φτερούγα μου τσάκισε

Και σαν μ’ έκαψε πια του Ωραίου
ο Έρωτας,
Την εξαίσια δεν θα έχω τιμή
Τ’ όνομα μου να δώσω στο βάραθρο
Που θα γίνει και τάφος μου.

Charles Baudelaire (1821 – 1867)